ανατολή

See also: Ανατολή and ἀνατολή

Greek

Etymology

From Ancient Greek ἀνατολή (anatolḗ, “sunrise, place from where the sun rises, the east”), from ἀνατέλλω (anatéllō, “I rise up”), from ἀνά (aná, “up”) + τέλλω (téllō, “I perform, accomplish, rise”).

Pronunciation

• IPA^(key): /a.na.toˈli/
• Hyphenation: α‧να‧το‧λή

Noun

ανατολή • (anatolí) f (plural ανατολές)

1. east, East

   από την ανατολή ως την δύση ― apó tin anatolí os tin dýsi ― from east to west

2. sunrise, dawn; moonrise

   από την ανατολή ως την δύση ― apó tin anatolí os tin dýsi ― from sunrise to sunset

3. (the) Orient, (the) East

Declension

declension of ανατολή

case     \     number	singular	plural
nominative	ανατολή •	ανατολές •
genitive	ανατολής •	ανατολών •
accusative	ανατολή •	ανατολές •
vocative	ανατολή •	ανατολές •

Synonyms

• (dawn): αυγή f (avgí)
• (dawn): λυκαυγές (lykavgés)
• (dawn): χάραμα n (chárama)
• (dawn, sunrise): χαραυγή f (charavgí)
• (sunrise, beginning): ξημέρωμα n (ximéroma)

 

Antonyms

• δύση f (dýsi, “west”)

Coordinate terms

• Appendix:Greek compass points

Related terms

• ανατέλλω (anatéllo, “to rise”)
• Ανατολία f (Anatolía, “Anatolia”)
• ανατολικά (anatoliká, “in the east”, adverb)
• ανατολικά-βορειοανατολικά n pl (anatoliká-voreioanatoliká, “east-northeast”)
• ανατολικά-νοτιοανατολικά n pl (anatoliká-notioanatoliká, “east-southeast”)
• ανατολικός (anatolikós, “eastern, easterly”)
• Ανατολικός Ορθόδοξος (Anatolikós Orthódoxos, “Eastern Orthodox”)
• ανατολιστής m (anatolistís, “orientalist”)
• ανατολίστρια f (anatolístria, “orientalist”)
• ανατολίτης (anatolítis, “oriental”)
• ανατολίτικος (anatolítikos, “oriental”)
• Άπω Ανατολή f (Ápo Anatolí, “Far East”)
• βορειοανατολικά n pl (voreioanatoliká, “northeast”)
• Εγγύς Ανατολή f (Engýs Anatolí, “Near East”)
• Μέση Ανατολή f (Mési Anatolí, “Middle East”)
• νοτιοανατολικά n pl (notioanatoliká, “southeast”)
• προσανατολισμός (prosanatolismós, “orientation”)

 

Further reading

• ανατολή on the Greek Wikipedia.Wikipedia ^el